بازدید دیوید کامرون، وزیر خارجه بریتانیا از موزه ملی فرش ترکمنستان

سایت اطلاع رسانی فرش ایران - کارپتور

دیوید کامرون، وزیر امور خارجه و نخست وزیر اسبق بریتانیا، 24 آپریل 2024 (5 اردیبهشت 1403) طی سفری پنج روزه از پنج کشور آسیای مرکزی و مغولستان دیدار کرد.
کامرون در سفر خود بهترکمنستان، از موزه ملی فرش این کشور در شهر عشق آباد بازدید کرد.
او اولین وزیر خارجه انگلیس است که از قرقیزستان، تاجیکستان و ترکمنستان دیدار می‌کند

درباره موزه ملی فرش ترکمن:

موزه فرش ترکمن یک موزه ملی است که در خیابان کوراوقلی در عشق آباد ترکمنستان واقع شده است .این موزه در 24 اکتبر 1994 افتتاح شد  دارای مجموعه ای غنی از فرش های ترکمن از قرون وسطی تا قرن بیستم است، شامل بیش از 1000 فرش از قرن 18 و 19. علاوه بر مجموعه گسترده فرش‌های عتیقه، انواع دیگری از دستبافته ها شامل جوال، خورجین، توبره و... بسیاری نیز دارد .

در طبقه اول موزه فرش های تکه و ساریک قرار دارد. این موزه به خاطر فرش های بزرگ تکه اش مشهور است.

یک فرش تکه 193 متر مربع و وزن یک تن است که توسط حدود 40 نفر در سال 1941 برای ساختن پرده برای تئاتر بولشوی در مسکو بافته شد قالی دیگری که در سال 2001 بافته شد، حتی بزرگتر است، 301 متر مربع ( 14 در 21.2 مترمربع) و برای بزرگداشت دهمین سالروز استقلال ترکمنستان از اتحاد جماهیر شوروی بافته شده است این فرش توسط کتاب رکوردهای جهانی گینس به عنوان بزرگترین فرش دستباف در جهان شناخته شده است. 

یک فرش دیگر، بافته شده در سال 1968، نماینده تمام قبایل ترکمنستان است و سبک های مختلف را با هم ترکیب می کند تا وحدت را به نمایش بگذارد. این موزه همچنین دارای فرش هایی است که به رئیس جمهور نیازوف تقدیم شده است . نمونه هایی از فرش دو رو بافت نیز در این موزه  نمایش داده شده که اغلب دارای طرح های متفاوت در هر طرف هستند.

درباره ایل تکه:
ایل تکه یکی از ایل‌های بزرگ ترکمن است. در گذشته اراضی ایل تکه از شرق به چهارجو و مرو و بخشی از اراضی قسمت پایین رودخانه مُرغاب و تجن و سرخس ایران، از غرب به اراضی یموتها و گوکْلانها، از شمال به خط فرضی میان چهارجو و صحرای خیوه و قزل آرْواد (قزل آروات یا قزل رباط) و از جنوب به خط مرزی خراسان و ترکمنستان محدود بود.

ایل تکه از دو طایفه بزرگ اُقْتُمُش و تُقْتُمُش (توقتامیش) تشکیل می‌شد که هر کدام به دو تیره بزرگ تقسیم می‌گردید: اقتمش به تیره‌های بخشی (باخشی یا باغشی)، سیچْمَز (سیچماز) و تقتمش به تیره‌های وکیل و بیگ، و هریک از این تیره‌ها نیز به ده‌ها تیره کوچکتر تقسیم می‌شد.

کثرت جمعیت ایل تکه، آنان را قادر ساخته بود که بر اغلب طوایف هم جوار خود غلبه یابند و اراضی آنان را تصاحب کنند. پراکنده شدن طوایف تکه در نواحی ترکمنستان، موجب توسعه سازمان سیاسی داخلی و حکومت سرداران تکه در سرزمین‌های تکه‌نشین و استقلال نسبی آنان از خانات خیوه و بخارا و دولت ایران شد. بعضی از پژوهشگران به حضور تکه‌ها در نواحی بین بلخان کوه و دُرون در قرن چهارم اشاره کرده‌اند. به گمان وامبری (آرمین وامبری /۱۹۱۳- ۱۸۳۲ ، با نام اصلی هرمان وامبِرگر شرق‌شناس و سیاح مجار) اینان احتمالاً در عصر چنگیز یا تیمور به این نواحی آمده‌اند. تکه‌ها در ۱۰۴۹ و ۱۱۱۲ به سبب حمله قبایل قالموق (قلماق یا کالموک) به نواحی جنوبی گریختند و در همین زمان هاست که نام ایل تکه در منابع فارسی به میان آمده ‌است.